Verhalen

Gedicht: De naamloze zwoeger - door Eric De Preester

De naamloze zwoeger

de naamloze zwoeger op weg naar de Mont Ventoux
loerend van onder zijn petje
naar de kalende zandkei in de nevelige verten
zonder kwebbelende commentators in zijn zweetzog

zelfs in de kleinste versnelling
is deze pelgrimstocht
een calvarieberg voor het hart 

onbarmhartig gloeit de Provençaalse zon
op zijn geblakerd nekvel
en zijn pezig kuitvlees
krimpt en strekt zich

als een stervend konijn 
onder hem in Sault
verwaait de geur van de geknevelde lavendel
in de stijgende bries van de Mistral

vriend of vrouw en kind
wachten in elke haarspeldbocht
op de dwerg die klimt
als een vleugellamme vlieg
op de verweerde bochel van de stenen reus

onverschillige steeneiken in hun geschubde schors
en kreupele sparren
zelf kruipend langs rotsblokken
zijn de schaarse supporters in de laatste bochten

een ogenblik van bezinning 
voor het monument van Simpson
en weer schuift het zwarte asfaltlint
gepekeld door het zweet van zijn voorgangers
en brandend als pek zigzaggend voorbij

voor de naamloze bedwinger van de Mont Ventoux
geen ruiker of vluchtige kus
van een giechelende schone
maar een onzichtbare triomfboog
als een litteken in zijn hart gebrand

Eric De Preester

Naar boven

Plaats een reactie

Gelieve alle velden correct in te vullen.

Uw naam (*)

Uw e-mailadres (*)

Hoeveel is 7 + 1 ? (*) ?

Uw reactie (*)